Het waarom en het hoe
De gastentafel wordt verplaatst, hoe het begon...
Vanaf mei 2025 gaan we onze gastentafel ( de table d’hotes ) verplaatsen van onze Chambres d’hôtes naar ons nieuwe restaurant, op 50 meter van ons huis.
Jenny zal dan alleen nog op woensdagen koken, de rest van de week eten we gezamenlijk in het restaurant aan de “A-Rigaud” tafel.
Over de verbouwing van het restaurant kun je hier meer lezen: restaurant-blog deel-2 .
Hieronder vertellen we meer over het waarom en het hoe, en dan beginnen we zo ’n 10 jaar terug.
Regeren is vooruitzien
Ons hele gezamenlijke leven ( in 2025 zijn we 45 jaar getrouwd ) hebben we geprobeerd een beeld van de toekomst te hebben voor onszelf , in ieder geval voor de komende 5 jaar. Waar willen we naar toe, wat is de weg en hoe gaan we die realiseren.
Voor ons werkt dat goed, een doel hebben. En natuurlijk, altijd loopt het leven net wat anders, gelukkig maar! Dan pas je het doel wat aan, maar juist die variatie en het ongewisse is de uitdaging. Het definiëren van een doel -geeft dan richting. Houvast.
Vooruit kijken met een dubbel gevoel
Toen we hier in Bourguignon lès Morey zo’n 10 jaar bezig waren, (2016-2017) begonnen we ons te beseffen dat we hier wilden blijven, in ieder geval tot lang na ons “pensioen”. Dat dit onze plek is, met de ruimte om ons heen en de mogelijkheden. Maar ook de gemeenschap van het dorp, het omkijken naar elkaar, het iedereen kennen en-, het gekend zijn.
We realiseerden ons ook dat de intensiviteit van het seizoen, ongeveer van half april tot eind september, wel eens een obstakel zou kunnen worden. Zeven dagen in de week, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat vonden we toen prima, maar je weet dat er een moment komt dat dat lastiger wordt.
De kern van ons werk hier, wat ons het meeste geeft, is de ontmoeting met mensen. Met de vele vaste gasten, en elk jaar weer de vele nieuwe ontmoetingen. Zo verrijkend al die verschillende mensen. En zo ongelofelijk mooi om onze heerlijke plek zo te kunnen delen.
En zeker aan tafel, de gesprekken, dat willen we niet missen.
Maar juist dat: de keuken, het diner, de voorbereiding maar ook alles wat er bij komt, de inkoop, de planning en het opruimen na de maaltijd, daar zitten de meeste uren in.
Een compleet aanbod
Toen we ons huis kochten in 2004 en begonnen met het opzetten van ons bedrijf, wisten we al snel, dat, als je gasten wilt ontvangen, voor een overnachting of voor een langere periode, je er ook voor moet zorgen dat er goed gegeten kan worden.
Een klein dorp als het onze heeft geen voorzieningen en ook in de directe omgeving waren er geen eetgelegenheden. Het dagelijks koken voor onze gasten was dus een logische stap om een compleet pakket aan te kunnen bieden.
Dat willen we eigenlijk niet loslaten. Dus dan ga je denken: Hoe dan?
Van uitdaging naar oplossing?
Het is onze ervaring dat als je ergens een oplossing voor zoekt, je er vooral veel over moet praten. En al pratende met familie, vrienden en zeker ook met gasten kregen we vaak dezelfde input: er zou eigenlijk een restaurant moeten zijn in het dorp….. Tja, dat hadden we zelf ook al wel eens bedacht, maar hoe krijg je zoiets in een klein dorp van de grond? ( En eigenlijk, hoe krijg je iemand zo gek om daar aan te beginnen? )
Toen er in diezelfde periode een huis met groot terras te koop kwam niet zover bij ons vandaan, hadden we de makelaar al eens gezegd: Als je het kunt verkopen aan iemand die… helaas, dat ging niet door.
Maar, in 2018 kwam er toch iets op ons pad. Onze buurman Robért vertelde ons dat “monsieur Mitain” zijn panden wilde verkopen. Oeps, daar kijken we zo ’n beetje op vanaf ons huis en de camping. Twee huisjes in het midden met aan beide zijden een grote schuur en veel terrein.
Familie participatie
Toevallig was Eric’s broer Ronnie op dat moment bij ons en we liepen er samen eens omheen.
“Het heeft wel mogelijkheden, het is oud, maar heeft veel ruimte. Wat zouden ze er voor vragen?”
Een telefoontje met de eigenaar leerde ons dat er een zéér redelijke prijs gevraagd werd. Al snel kwam de heer Mitain aangereden met een grote bos sleutels in zijn hand,
We kregen een rondleiding door de huisjes, de schuren, de tuin en sloegen al snel aan het invullen: Daar de keuken, ruimte voor een terras.. je voelt ‘m al aankomen, we werden steeds enthousiaster. “Is het al op de markt?”
“Nee! Het is eigenlijk net in de familie besproken.” was zijn antwoord.
Weet je wat we doen, zei Ronnie, ik koop het gewoon, dan zien wel wat het wordt. En als het niets wordt is het altijd weer te verkopen. Een heel kort gesprek met monsieur Mitain en we waren er uit. Zijn buurman is notaris, die zou e.e.a wel kunnen regelen.
En zomaar ineens komt er dan zicht op de volgende stap hier in Bourguignon lès Morey. Ronnie gaf bij de aankoop aan de investering te doen om er een restaurant van te maken. Héél bijzonder om na zoveel jaar hier samen met mijn ( Eric’s ) broer een volgende fase in te gaan.
Een lange adem
Vanaf de aankoop in december 2018 tot nu, januari 2025, is er erg veel gebeurdt. We hebben gemerkt dat het wonen in een rustige streek ook zijn nadelen heeft: weinig aannemers, veel werk.
De architect, de bouwaanvraag, de offertes: Het kostte allemaal veel tijd. De covid periode werkte ook niet echt mee, we moesten bijvoorbeeld bijna een jaar moeten wachten voodat het glas voor de ramen en deuren leverbaar was.
We vertellen daar graag meer over in een aparte blog, waar je ook aan de hand van foto’s kunt zien hoe het hele traject is verlopen.
Hieronder nog een stukje over de huidige situatie en de verwachte opening! Yes!
Situatie januari 2025
Eindelijk begint alles op zijn plek te vallen, het meeste bouwwerk is gebeurdt, we wachten nog op het afronden van de werkzaamheden door de elektricien, waarna de installatie gekeurd kan worden. Hopelijk hebben we dan over een aantal weken de elektriciteitsaansluiting voor elkaar. De vloeren worden nu gelegd en daarna kan de inrichting aangepakt worden. Er is nog een hele lijst met “kleinere “werkzaamheden.
Ondertussen hebben we een kok gevonden, Gaby, die het restaurant gaat exploiteren. We stellen haar binnenkort op de website aan jullie voor. Ook met haar moeten natuurlijk nog zaken geregeld worden, en al het papierwerk om open te mogen gaan loopt ook nog.
Kortom, we zijn er nog niet; maar we naderen de eindstreep. De planning is nu om vanaf begin mei open te gaan. Natuurlijk met de nodige activiteiten, dus blijf ons volgen! 🙂
Enkele foto's van de voorkant / ingang, vanaf de aankoop
